Zaburzenia odżywiania przybierają skrajnie odmienne formy – od anoreksji do patologicznego obżarstwa napadowego. Wspólnym mianownikiem jest jednak ściłe powiązanie samooceny z wagą ciała, niska samoocena, nienawiść do własnego ciała, poczucie braku kontroli nad ilością spożywanego jedzenia i sprzeczne emocje na temat siebie. Zaburzenia odżywiania się mogą prowadzić do bardzo ciężkich stanów psychicznych i zaburzeń funkcjonowania organizmu łącznie ze stanami prowadzącymi do śmierci. Dlatego nie wolno ich lekceważyć. Myślenie o tych zaburzeniach jako o wyborze chorych osób, też jest błędne. To nie jest tak, że osoba może po prostu zacząć normalnie się odżywiać. Zazwyczaj zaburzenia te leczone są psychoterapią podczas której osoba zwykle też pozostaje pod nadzorem lekarza, który kontroluje somatyczne aspekty choroby.