Anoreksja głównie dotyczy nastolatek. Głodzą się one, aż do stopnia znacznego wychudzenia, ponieważ wydaje im się, że mają nadwagę. Diagnoza anoreksji zwykle łączy się ze stwierdzeniem, że pacjent(ka) głodzi się specjalnie i  jej (go) waga wskazuje na niedożywienie. Pomimo, że pacjent(ka) wygląda na wychudzoną jest  ona przekonany(a), że musi nadal się odchudzać. Głodzą się więc one, mimo odczuwania przemożnego głodu i bólu. Stan permanentnego wygłodzenia wzmaga zniekształcenia postrzegania świata. W rezultacie osoba wygłodzona może postrzegać się za grubasa i być przerażona perspektywą przytycia. Może też odczuwać dramatyczny wstyd przed jedzeniem przy innych osobach i wykształcić dziwaczne rytuały związane z tym co i w jaki sposób je. Anoreksja jest bardzo groźnym zaburzeniem, ponieważ często prowadzi do wyniszczenia organizmu i utraty funkcji rozrodczych (brak menstruacji u kobiet). Może też prowadzić do długotrwałych uszkodzeń układu pokarmowego i rozrodczego. Nie leczona anoreksja może być chorobą śmiertelną (do 10%).