Na podstawie wypowiedzi dziewcząt stwierdzono również, że w 7 przypadkach były one odrzucone przez ojców w okresie dojrzewania (Julka, Ania, Jola) lub jeszcze w dzieciństwie z powodu rozwodu rodziców (Kasia, Anita) czy też wycofania się z życia rodziny i nadmiernego zaangażowania się w pracę (Karolina, Asia). W dwóch przypadkach (Dagmara, Marta) stwierdzono nadużywanie alkoholu przez ojców, co oczywiście również uniemożliwiało prawdziwą bliskość z córką.

Przeprowadzone analizy zmierzały do określenia poziomu akceptacji w rodzinach anorektycznych oraz porównania istotności różnic w tym zakresie między deklaracjami rodziców i deklaracjami dzieci cierpiących na anoreksję. Na podstawie rozkładu wyników można było stwierdzić, że różnice między poziomem akceptacji deklarowanym przez matki i ojców są bardzo nieduże. Zaznaczyły się jednak różnice między deklaracjami rodziców i badanych dziewcząt. Zarówno wyniki punktowe ojców, matek jak i córek są zróżnicowane. We wszystkich grupach zanotowano zarówno najniższe (0p.), jak i najwyższe wyniki (5p.). Najwięcej ojców (44,6%) deklarowało 1p (co oznacza niski poziom akceptacji). 20,6 % ojców zadeklarowało bardzo niski poziom akceptacji wobec córki (0 p.), 17,3% ojców poziom raczej niski (2 p.), a poziom raczej wysoki (3 p.) i wysoki (4 p.) po 6,6%. Tylko jeden ojciec zadeklarował 5p. (co oznacza bardzo wysoki poziom akceptacji w rodzinie).

Omawiając rozkład punktowy w badanej populacji matek należy zwrócić uwagę na fakt, że większość wyników uplasowało w okolicach dolnej granicy punktowej. Aż 20,6,3% matek deklarowało bardzo niski poziom akceptacji wobec córki, a 48,3% matek poziom niski i 13,3% poziom raczej niski. Raczej wysoki i wysoki poziom akceptacji wobec dziecka zadeklarowało po 6,6% matek. Bardzo wysoki poziom akceptacji zanotowano w tej grupie w pojedynczym przypadku, co stanowi 3,3%.

Dziewczęta cierpiące na anoreksję oceniły poziom wymagań w swoich rodzinach następująco: 40%, jako niski, 33,3% jako raczej niski. Równo po 10% dziewcząt uważa, że poziom akceptacji w ich rodzinach jest raczej wysoki i wysoki. W pojedynczych przypadkach (po 3,3%) zanotowano wyniki skrajne (poziom akceptacji bardzo niski i bardzo wysoki).
Wyrażanie akceptacji

Ze względu na specyfikę badanego zjawiska oraz nierównomierne rozłożenie punktów warto również szczegółowo omówić wyniki uzyskane na podstawie analizy odpowiedzi rodziców na następujące pytania:


    Jak często Pan(i) mówił(a) córce, że ją kocha?
    Jak często karał(a) Pan(i) córkę odrzuceniem?
    Jak często krytykował(a) Pan(i) córkę?
    Jak często chwalił(a) Pan(i) córkę?