Co to jest Jadłowstręt psychiczny?

Jadłowstręt psychiczny jest chorobą naznaczone patologicznego lęku przed zwiększeniem masy ciała prowadzi do szybkiego lub ekstremalnych utratę wagi. Ofiary z anoreksją ograniczyć lub ograniczyć spożycie żywności, jak również ich zachowania w sferach życia poza jedzeniem i jedzenia. Jako przykład anorektyczką młody dorosły nie chciał iść na swoją współlokatorką ślub bo ceremonia odbędzie się dokładnie w momencie, kiedy ona należy jeść obiad. Nie miała elastyczność do odchylania się od jej codziennego harmonogramu, a więc jej życie stało się poważnie zagrożone. Innym anoreksję kobieta jadła to samo ograniczoną liczbę żywności na co dzień swojego życia w tej samej kolejności iw tych samych ilościach; czuła się zmuszona do noszenia tych samych kilka sztuk odzieży, jak również.

Anoreksja jest chorobą, która opisuje odmowę jedzenia. Należy zauważyć, że odmowa jedzenia może opierać się na wielu różnych czynników. Jadłowstręt psychiczny jest stanem, który wymaga wysiłku, aby rozwiązać problemy emocjonalne w związku z nadużywaniem żywności. Anoreksja, per se, to termin, który opisuje niezdolność lub niejedzenia z powodów, które są inne niż emocjonalne.

Trzy różne aspekty zaburzeń jedzenia musi być w miejscu dla Twojego dziecka zachowania zakwalifikować jako klinicznego zaburzeń odżywiania. 1. Fizyczny aspekt może obejmować utratę wagi, brak miesiączki, omdlenia, nietolerancję zimna, itd.

2. Behawioralny aspekt może zawierać ściśle diety, skryty odżywianie, jedzenie pijaństwa, kompulsywne ćwiczenia, przeczyszczające, pigułki diety lub nadużyć moczopędne, zaburzenia relacji, itd.

3. Aspekt emocjonalny mogą zawierać depresja, lęk, niska samoocena, lęk przed zwiększeniem masy ciała, zniekształcenia obrazu ciała, itp.


Kto dostaje anoreksję? • Istnieją 11 miliony ofiar anoreksji i bulimii w Ameryce dzisiaj, 87 procent z nich są w wieku poniżej dwudziestu.

• Istnieje dziesięć razy więcej kobiet cierpiących, choć w ostatnim dziesięcioleciu liczba mężczyzn z anoreksją podwoiła się.

• Anoreksja został nazwany "bogaty dziewczyny" choroba, choć faktem jest, że zaburzenia jedzenia jest rozpowszechnione wśród wszystkich ras, kultur i grup etnicznych, które są w górę mobile, w tym Afroamerykanów, Indianie amerykańscy, Fidżi Islanders itp.

• Dzieci w wieku lat pięciu są obecnie zgłaszane cierpią na anoreksję, wyświetlając takie objawy jak kompulsywne ćwiczenia, ograniczenie żywności, wegetarianizm itp.

Dlaczego ludzie rozwijać anoreksję?

Anoreksja jest spowodowany przez połączenie czynników środowiskowych w atmosferze fizjologicznej wrażliwości. Dzieci mogą się urodzić z predyspozycją do rozwoju anoreksji dzięki genetyce i temperamentu. Nie wykazano bezpośredni związek między odziedziczonych uzależnień i rozwoju klinicznej postaci zaburzeń odżywiania, w tym zarówno anoreksji i bulimii.

Inne czynniki predysponujące, które są środowiskowy może obejmować wpływ rówieśników i mediów, nadużycia w dzieciństwie, a także komunikacji i rozwiązywania problemów wzorców w rodzinie. Rodziny nie powodują zaburzeń odżywiania, nawet najzdrowsze rodziny funkcjonowania nie można zapewnić ochrony swoich dzieci przed zaburzeniami jedzenia, albo. Jednak, gdy rodzice uczą dzieci rozpoznawać i odpowiadać na ich uczuciach w wydajnych metod i stać się skuteczne rozwiązują problemu, te umiejętności będzie daleko w tworzeniu odporności na zaburzenia jedzenia początek i / lub ułatwiając bardziej celowy uzdrowienia, nawet u dzieci podatnych genetycznie .

Ponadto charakter własnego życia jedzenia (zdrowe lub nie tak zdrowe) będzie miało ogromny wpływ na tego, czy dana osoba może stać się ofiarą ekstremalnych, nawyków disregulated lub dysfunkcyjnych jedzenia i otyłości w późniejszym życiu.
Czy rodzice odpowiedzialni za spowodowanie anoreksję?

Nie ma bezpośredniej korelacji między rodzicielstwa i anoreksji, zwłaszcza że genetyka odgrywa znaczącą rolę w rozwoju choroby. Jednak rodzice są w dużej mierze odpowiedzialne za kształtowanie postaw dziecka o jedzeniu, obraz ciała, wagi i masy ciała i o ustanowienie zdrowego stylu życia jedzenia podczas dorastających lat. Rodzice są ich najlepszymi nauczycielami dziecka i modele do naśladowania. Co najważniejsze, są najlepszymi obserwatorami ich dziecka, poprzez wczesne wykrycie choroby, rodzice mogą najskuteczniej postaw pasjansa na rzecz zapobiegania i odzyskiwania terminowy i trwałe.

Rodzice należą do ich dziecka odzysku jadłowstrętu w wspierający sposób, zwłaszcza gdy dziecko jest młody i żywy w domu.
Jakie są mity i nieporozumienia związane z anoreksją?

Kilka spotykane mity na temat anoreksji to pogląd, że ludzie • z anoreksji nie jeść, nie

• osoby z anoreksją są nieuleczalne,

• wszystkie anorektycy są cienkie lub wychudzony.


Stwierdzenia te nie są prawdziwe i mogą lokować obserwatora od zrobienia umiejętne rozpoznanie i staje się aktywna ochrona dziecka jakości życia i być może uratować życie dziecka.
Czy anoreksja uleczalny?

Anoreksja jest uleczalny w 80 procentach przypadków, które są wcześnie wykryte i skutecznie leczone. W 50 procent przypadków anoreksja jest tak całkowicie uleczalny, że żywność i jedzenie przestanie być problemem dla jednostki. W drugim 30 procent przypadków anoreksja jest całkowicie uleczalna, choć pacjent może wymagać pobytu w leczeniu lub powrócić do leczenia na zasadzie jako potrzebnej, aby utrzymać się na szczycie podstawowych problemów emocjonalnych, które mogą mieć początkowo napędzany choroby .
Jak można rozpoznać anoreksję, gdy widzisz to?

Najstarsze znaki ostrzegawcze choroby-w-podejmowanie częściej być postrzegany w nastroju dziecka, postaw, lęków i trosk niż na wadze lub spożywcza zachowań. W tym czasie twoje dziecko zaczęła się pokazać fizyczne oznaki utraty wagi, okno możliwości zapobiegania może już minęło. Zwracając szczególną uwagę na swojego dziecka lub ukochanej emocji daje okno na przyszłość dziecka emocjonalne i behawioralne.

Zaburzenia odżywiania są bardziej prawdopodobne, aby przedstawić siebie w domu niż w gabinecie lekarskim, więc odpowiedzialność za wczesne rozpoznanie spoczywa na rodzicach i ich rodzin. Odzyskiwanie z wyników anoreksja w rozwoju emocjonalnie zdrowych i funkcjonalny dzieci, które są wolne dorosnąć, aby stać emocjonalnie zdrowych dorosłych. Z odzysku, dzieci się ich osobowość i plecach jakości życia, w tym samym czasie, ich rodzice twierdzą, że "dostać swoje dziecko z powrotem." Kiedy Twoje dziecko ma zaburzenia odżywiania: A Step-by-Step skoroszyt dla rodziców i innych opiekunów w Jossey Bass Publishers) poprowadzi Cię w wysiłkach, aby pomóc dziecku odzyskać dobre zdrowie.
Czy widzicie anoreksję u siebie lub u dziecka?

Oto krótki quiz, aby pomóc Ci zastanowić się, czy Ty lub Twoje dziecko może mieć problem, który może rozwinąć się anoreksja. • Nie martw się o swój wygląd?

• Czy spędzasz dużo czasu na preening, uwodzenie?

• Czy jeść specjalne posiłki tylko do poprawy wyglądu?

• Czy korzystasz z zachowań wokół jedzenia i ćwiczeń fizycznych w celu złagodzenia lub rozwiązać niepokoju, depresji?

• Czy Twoje zachowania wokół jedzenia i ćwiczeń kompulsywne, nieelastyczny?

• Czy excessiveness lub ekstremizm pokazać się w innych sferach życia, jak również?

• Czy zauważasz depresji i ponurości?

Co należy zrobić, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma anoreksję?

Rodzice i trenerzy mają do odegrania ważną rolę w życiu młodzieży z anoreksją lub anoreksja-w-polityczne. Jeśli twoje dziecko nie rozpoznaje problem lub odmawia odpowiedzi na jego stan zdrowia lub opieki dla siebie, to do Ciebie jako rodzica: • Przejmij.

• Dowiedz się, co się patrzy.

• Zrozum, co anoreksja jest.

• Rozmawiaj z dzieckiem. Omawiając się istniejącej problemu nie będzie gorsza, ale definiując je jako takie, może rozwiązanie jest możliwe.

• Profesjonalna pomoc.


Pamiętaj, że zaburzenia jedzenia są nadużywanie jedzenia, aby rozwiązać problemy emocjonalne. Jeśli jedzenie lub zachowania ćwiczenia zmniejszają lęk lub depresja, czy też pełnić pseudo-rozwiązań problemów emocjonalnych nawet jak kwestie związane z głodu i sytości, nadszedł czas na poszukiwanie bardziej skutecznych sposobów rozwiązywania problemów. Profesjonalne leczenie anoreksji może najlepiej zaangażować interdyscyplinarne zespół specjalistów, w tym lekarza i dietetyka, a także jako psychoterapeuta.