Zaburzenia odżywiania forum, leczenie, przyczyny, artykuły, blog, definicja, profilaktyka, pomoc, terapia, anoreksja i bulimia

Wszystko musi być tak jak trzeba i według planu, pełna kontrola - to dla osób cierpiących na anoreksję wyznacznik sukcesu, w którego centrum znajduje się chorobliwie chuda sylwetka. W ich świecie nie ma miejsca na spontaniczne zmiany, odstępstwa - one powodują lęk. Najczęściej charakteryzują się pewnego rodzaju sztywnością i schematycznością zachowań i myślenia.

Na anoreksję najczęściej zapadają dorastające dziewczęta i młode kobiety, choć diagnozuje się ją także u chłopców i mężczyzn, a także dojrzałych kobiet. Nie do końca poznane są przyczyny tego zaburzenia. Zakłada się, że u jego podstaw, podobnie jak w przypadku bulimii i większości innych zaburzeń tego typu, leżą tak uwarunkowania społeczno-kulturowe (obecny kanon piękna, presja rówieśników, wychowanie), jak i czynniki biologiczne (podłoże genetyczne, biochemiczne). Nie bez znaczenia są również indywidualne cechy osobowości danej osoby oraz jej funkcjonowanie psychologiczne: wyuczone schematy myślenia, zachowania oraz przekonania.

Typową anoreksję rozpoznaje się, jeśli dojdzie do znacznej utrata wagi ciała, a w przypadku nastolatków nieosiągnięcia oczekiwanego jej poziomu. Masa ciała u osób chorych na anoreksję jest o przynajmniej 15 proc. mniejsza niż powinna być przy danej wysokości. Waga to jednak tylko jeden, choć najbardziej rzucający się w oczy, z wyznaczników.

U chorych obserwuje się ponadto zaburzenia hormonalne, które u kobiet objawiają się brakiem miesiączki (chyba, że jest ona sztucznie wywoływana za pomocą antykoncepcji hormonalnej) lub niewystąpieniem jej i zatrzymaniem rozwoju płciowego (u dziewczynek). U mężczyzn zaś - utratą popędu seksualnego oraz problemami z potencją. Poziom hormonu stresu - kortyzolu, zwiększa się. Wahaniom mogą także ulegać: hormon wzrostu i tarczycy. Zaburzone zostaje wydzielanie insuliny.

Osoba chora unika pokarmów, które mogą powodować tycie. Może też stosować inne metody powodujące chudnięcie, takie jak bardzo intensywne uprawianie aktywności fizycznej, używanie środków hamujących apetyt, przeczyszczających bądź moczopędnych. Charakterystyczne jest także popadanie w pracę i inne czynności, aby odciągnąć swoją uwagę od pożywienia.

Anorektyk postrzega swoje ciało nieadekwatnie do rzeczywistego wyglądu - mimo bardzo chudej sylwetki ocenia siebie jako grubą, a jej myśli są skupione na kwestii wagi i odczuwane jako natrętne. Dąży do osiągnięcia zbyt niskiej masy, szuka wymówek do niejedzenia

Jeśli dana osoba nie spełnia wszystkich kryteriów, co jest bardzo częste, możliwe jest rozpoznanie jadłowstrętu psychicznego atypowego.

Przy diagnozowaniu anoreksji w pierwszej kolejności trzeba wykluczyć inne choroby, które mogą powodować znaczną utratę masy ciała, tj. zaburzenia jelitowe (zespół złego wchłaniania, choroba Crohna), guzy mózgu, wyniszczające choroby przewlekłe.