Zaburzenia odżywiania forum, leczenie, przyczyny, artykuły, blog, definicja, profilaktyka, pomoc, terapia, anoreksja i bulimia

Częstotliwość chwalenia córki przez rodziców

Zaledwie 2 matki, co stanowi 6,6% i 2 ojców (6,6%) przyznało, że bardzo często chwalili córkę. 5 matek (16,6%) i 3 ojców (10%) oceniło częstotliwość chwalenia córki jako częstą. 22matki (73,3%) i 16 (53,3%) ojców czyniło to czasami. W grupie matek nie zanotowano żadnej odpowiedzi nigdy, natomiast niepokojący jest fakt, że aż 8 ojców (26,6%) odpowiedziało, że nigdy nie chwalili swojej córki.
Częstotliwość krytykowania córki przez rodziców

16 matek (53,3%) i 11ojców (36,6%) przyznaje, że bardzo często krytykowali córkę. Częstą częstotliwość krytykowania córki deklaruje 7 matek (23,3%) i 6 ojców (20%). Odpowiedź czasami uzyskano od 4matek (13,3%) i 11 ojców (36,6%). Tylko dwie matki (6,6%) i jeden ojciec (3,3%) uznali, że nigdy nie krytykowali swojej córki.

Nierównomierne rozłożenie punktów w odpowiedziach na omówione powyżej pytania świadczy o tym, że dziewczęta były bardzo często krytykowane, a rzadko chwalone. Takie postępowanie rodziców sprzyjało budowaniu zaniżonej samooceny ich córek, które nabierały przekonania, że są gorsze od innych. Potwierdzenie takiego rozkładu wyników można odnaleźć w wypowiedziach dziewcząt:

Daria: „(...) Nikt mnie chwalił, bo i za co? Krytyka mi się należała. Jestem nikim. To ciągłe porównywanie do starszego rodzeństwa bardzo mnie denerwowało, ale nic nie mówiłam. Oni chcieli tylko mojego dobra. A ja nie chciałam przynieść im wstydu. Zdecydowałam się na medycynę i nie dostałam się z braku miejsc. Zabrakło mi 2 punkty. Co za wstyd. Głąb, w takiej rodzinie. Nie wiem, jak to się zaczęło, że przestałam jeść. Chyba na początku z nerwów, a potem, kiedy odczuwałam głód, to karałam sama siebie. Ja nie zasłużyłam sobie na jedzenie. Siedziałam w domu i sprzątałam, gotowałam, prałam, prasowałam, usługiwałam mojej mądrej rodzinie, chociaż tego ode mnie nie wymagali. Byłam nikim, a chciałam chociaż tak im okazać swą miłość, być potrzebną (...)”