Zaburzenia odżywiania, anoreksja, bulimia, inne zaburzenia psychiczne.
Na podstawie analizy wyników badań prowadzonych w domach rodzinnych dziewcząt cierpiących na anoreksję, oszacowałam poziom jednego z najważniejszych czynników procesu wychowania w rodzinie, jakim jest akceptacja, czyli „przyjęcie dziecka i kochanie takim, jakie jest (z pewnym wadami, niedostatkami i ograniczeniami” [2].
A. Wery [3], podkreślając znaczenie akceptacji w procesie wychowania w rodzinie, pisze, że dziecko akceptowane czuje miłość rodzicielską, ma bliski kontakt z rodzicami i możliwość udowadniania swojej miłości przez wspólne pieszczoty, zabawę i udział w życiu grupy rodzinnej. Ponadto rodzice uznają i szanują jego oryginalne cechy, pozwalają na działania, zdobywanie osobistych doświadczeń i korzystanie z dostosowanej do jego wieku swobody (co umożliwia osiągnięcie autonomii), jednocześnie umiejętnie prowadząc dziecko i pomagając mu w wypracowaniu Superego (niezbędnego do samokontroli i socjalizacji przyszłego człowieka dorosłego).
Poziom akceptacji w rodzinach anorektycznych w badanej populacji został określony na podstawie: obserwacji uczestniczących prowadzonych w domach rodzin anorektycznych i na oddziałach nerwic w Polsce, wypowiedzi dziewcząt cierpiących na anoreksję, analizy wyników ankiet dla osób cierpiących na anoreksję i analizy wyników uzyskanych w kwestionariuszu wywiadu dla ich rodziców. Badania objęły 30 rodzin.
Narzędzia badawcze (kwestionariusz wywiadu i ankieta) w części dotyczącej akceptacji określały częstotliwość takich zachowań rodziców wobec córki jak: przytulanie, zapewnianie o swojej miłości, chwalenie, krytykowanie, karanie odrzuceniem i porównywanie do innych.
Sześciostopniowa skala (od 0 do 5 punktów) pozwoliła na następujące określenie deklarowanego poziomu akceptacji w rodzinie:
0p. - poziom akceptacji bardzo niski
1p. - poziom akceptacji niski
2p. - poziom akceptacji raczej niski
3p. - poziom akceptacji raczej wysoki
4p. - poziom akceptacji wysoki
5p. - poziom akceptacji bardzo wysoki
Offline